این پروژه در دو مسیر مجزا دنبال می‌شود. یک گروه بر جنبه‌های فنی اولیه تمرکز دارد، مانند پرداخت‌های خودکار که با رخدادهای واقعی مثل تحویل کالا فعال می‌شوند. گروه دیگر به بررسی کاربردهای اجتماعی گسترده‌تر می‌پردازد؛ از جمله فراهم‌کردن دسترسی افراد فاقد حساب بانکی به کیف‌پول‌های دیجیتال از طریق زیرساخت‌های ادارات پست. هدف این است که در صورت اجرایی شدن، یورو دیجیتال تنها مختص کاربران حرفه‌ای نباشد، بلکه برای همه قابل استفاده باشد.
بانک مرکزی اروپا ترجیح داده به‌جای ساخت کامل زیرساخت در داخل، یک محیط آزمایشی یا «سندباکس» فراهم کند؛ محیطی دیجیتال و کنترل‌شده که ابزارها و مستندات لازم را در اختیار شرکت‌ها قرار می‌دهد. این شرکت‌ها باید نسخه‌های آزمایشی طراحی کنند، تراکنش‌ها را تست کنند و بازخوردهای خود درباره آنچه خوب یا بد عمل کرده، ارائه دهند. این نتایج در ارزیابی جامعی که قرار است اواخر سال ۲۰۲۵ منتشر شود، نقش خواهند داشت و مسیر احتمالی عرضه عمومی یورو دیجیتال را تعیین خواهند کرد.
در همین حال، نهادهای نظارتی اتحادیه اروپا با چالش‌های تیره‌تری در زمینه دارایی‌های دیجیتال روبه‌رو هستند. پس از آنکه هکرها حدود ۱۰۰ میلیون دلار را از طریق رخنه در صرافی Bybit و انتقال از پلتفرم Web3 او‌کی‌اکس جابه‌جا کردند، بررسی‌هایی درباره نقض احتمالی قوانین MiCA آغاز شده است. در حالی‌که یورو دیجیتال ساختار و شفافیت را نوید می‌دهد، اکوسیستم رمزارز همچنان با چالش اعتماد و کنترل دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.
