به گزارش تاج خبر، کمتر شهری پیدا می‌شود که سر چهارراه و میدان و هر گوشه و کنار پیاده‌روها شاهد حضور متکدیان در هر لباس و به هر شکل نباشیم. دستگاههای مختلف از جمله فرمانداری‌ها، بهزیستی و کمیته امداد به همراه شهرداری و نیروی انتظامی، برای ساماندهی این مساله مطابق قانون ورود می‌کنند.
اما آنچه مخل روند تعیین تکلیف متکدیان می‌شود، دلسوزی ناآگاهانه شهروندان برای کمک به آنهاست؛ به طوری که درآمدهای آنچنانی و بادآورده برای متکدیان به همراه دارد و آنها به هیچ روی دست از این درآمد نمی‌کشند.
روزانه تعدادی متکدی در مسیر رفت و آمد و در چهار راه‌های شلوغ شهر دیده می‌شوند و افراد در عبور از کنارشان در کمک به آنها مردد هستند. همواره این پرسش در ذهن رهگذران مطرح است که آیا افراد نیازمند واقعی بر حسب نیاز در کنار خیابان‌ها تکدی‌گری می‌کنند یا به بهانه تکدی‌گری و سوءاستفاده از اعتماد و ترحم مردم به دنبال درآمد و ثروت‌اندوزی هستند؟ آیا کمک به آنها درست است؟ آیا او از اعضای باندهای سازمان‌یافته تکدی‌گری است؟
همواره احساس بر رهگذران غالب می‌شود و تصمیم به کمک به متکدی می‌گیرند که این دلسوزی ناآگاهانه مردم مخل ساماندهی متکدیان در بسیاری از شهرها از جمله سمنان است.
کمک به موسسه‌ها خیریه به جای کمک مستقیم به متکدی
به طور معمول مجموع کمک‌های شهروندان به متکدیان روزانه درآمد آنچنانی و گاه باورنکردنی برای آنان به همراه دارد که بیش از کمک‌های نهادهای حمایتی و وسوسه‌کننده برای ادامه کار گدایی است.
کاهش سن تکدی‌گری و استفاده از کودکان و زنان جوان به عنوان متکدی، زنگ خطر و بحران جدی برای جامعه با عواقب خطرناک و جبران‌ناپذیر محسوب می‌شود و رفع این مشکل نیازمند همکاری تمام سازمان‌ها و نهادهای حمایتی، مدیریت شهری، ورود هدفمند نیروی انتظامی، اصلاح و بازنگری قوانین مربوط به پدیده تکدی‌گری و آگاهی‌بخشی به جامعه برای کمک به موسسه‌های خیریه به جای کمک مستقیم به متکدی است.
اینکه چگونه می‌توان پدیده تکدی‌گری را ریشه‌کن و نیازمندِ واقعی را به مراجع مرتبط و نهادهای حمایتی هدایت کرد، نیاز به برنامه‌های اساسی و بلندمدت دارد. باید در جامعه اطمینان‌خاطر و آگاهی‌بخشی به قدری باشد تا افراد از کمک‌های فردی به افراد ناشناس که به عنوان متکدی در کنار خیابان‌ها می‌نشینند خودداری کنند و برای مشارکت در کمک به نیازمندان، به جای کمک مستقیم، سراغ موسسه‌های خیریه و نهادهای حمایتی بروند.
کم نیستند کودکان و زنانی که ابزار باندهای سازمان‌یافته تکدی‌گری هستند و از صبح تا شب با زیرپا گذاشتن شان و کرامت انسانی خود برای اربابان‌شان در لباس تکدی‌گری درآمدزایی می‌کنند.
در این شرایط همکاری‌های بین‌بخشی، هم‌افزایی و پرهیز از موازی‌کاری از سوی دستگاههای اجرایی، توانمندسازی متکدیان و اصلاح و بازنگری با ضمانت اجرایی قوانین مرتبط با تکدی‌گری ضرورتی برای ریشه‌کن شدن پدیده ناهنجار تکدی‌گری به نظر می‌رسد.
باید با راه‌حل‌های اجتماعی و قانونی شرایطی فراهم شود تا تکدی‌گری به یک راه کسب درآمد برای افراد متجاهر تبدیل نشود.
تفاوت بین نیازمندان واقعی با عاملان باندهای تکدی‌گری
ناگفته نماند که باید بین کودکان کار و زنان بی‌سرپرست و بدسرپرست و متکدیان تفاوت قایل بود، اما نیازمندان واقعی با مراجعه به موسسه‌های خیریه و نهادهای حمایتی می‌توانند از کمک‌های خیران بهره‌مند شوند و تکدی‌گری در کنار خیابان برای آنان نیز شایسته نیست.
کمک مالی به کودکان کار و زنان بدسرپرست و بی‌سرپرست در لباس متکدی در گوشه و کنار خیابان در واقع ظلمی به آنان است که آنان را ترغیب به کسب درآمدهای نامتعارف با زیرپاگذاشتن کرامت انسانی ترغیب می‌کند و زمینه‌ساز هزاران آسیب اجتماعی و بزهکاری می‌شود. بر همین اساس، بزرگترین کمک به این افراد توجیه آنان برای مراجعه به موسسه‌های خیریه و نهادهای حمایتی است.
نقش ۱۵ دستگاه متولی در ساماندهی نیازمندان
طبق بررسی‌ها ۱۵ دستگاه‌اجرایی در زمینه ساماندهی کودکان و نوجوانان بدسرپرست و بی‌سرپرست وظیفه دارند و دبیری ستاد ساماندهی کودکان کار با بهزیستی است و مطابق با قانون متولی جمع‌آوری متکدیان فرمانداری‌ها و شهرداری‌ها هستند.
جذب، شناسایی، انتقال و نگهداری از کودکان کار و کودکان خیابانی، اطلاع‌رسانی و آگاهسازی جامعه، فراهم کردن زمینه تحصیل، ارایه آموزش‌های پیشگیرانه(با هدف جلوگیری از آلوده‌شدن آنان به مواد مخدر، خشونت و باندهای تکدی‌گری)، ارایه آموزش‌های خودمراقبتی، از جمله خدمات ارائه شده در مراکز زیر نظارت بهزیستی به کودکان کار و کودکان خیابانی است.
دستگاههای اجرایی طبق قانون نمی‌توانند به کودکان کار فاقد اسناد هویتی خدمت ارایه دهند و این موضوع چالش اساسی در ساماندهی کودکان‌کار و نیازمند اصلاح و بازنگری قوانین در این زمینه محسوب می‌شود.
۹۰ درصد کودکان کار در سمنان اتباع خارجی هستند
بر پایه گزارش‌ها، سمنان استانی اتباع‌پذیر محسوب می‌شود. طبق یک آمار ارایه شده ۲۵۲ کودک‌کار تا پایان سال ۱۴۰۲ در این دیار شناسایی شد که ۹۰ درصد کودکان کار در استان سمنان از اتباع خارجی و همه دارای سرپرست بدون اسناد هویتی بودند.
این افراد می‌توانند به مرور زمان با تداوم تکدی‌گری در خیابان‌های شهر به بزهکاران حرفه‌ای و آفتی برای جامعه تبدیل شوند. بر همین اساس، ضرورت دارد با توجه به افزایش تدریجی کودکان‌کار و متکدیانِ کودک و زنان جوانان در مناطق مختلف، ساماندهی این قشر پیش از آنکه دیر شود، مورد توجه قرار بگیرد.
به گزارش تاج خبر، تکدی‌گری از آسیب‌های اجتماعی منشا دیگر آسیب‌های اجتماعی محسوب می‌شود که از سال‌های گذشته ریشه‌کنی این پدیده دغدغه ذهنی دغدغه‌مندان است.
رفع این چالش به عزمی جزم و فرهنگ‌سازی در جامعه برای پرهیز از کمک به افراد ناشناس در لباس تکدی‌گری و برخورد قاطع و بدون چشم‌پوشی با متکدیان به منظور جلوگیری از تکرار این نوع فعالیت نیاز دارد.
استفاده بیش از پیش از ظرفیت رسانه برای معرفی مراکز شبانه‌روزی و نگهداری موقت از کودکان کار و کودکان خیابانی و همچنین مراکز روزانه آموزشی و حمایتی به عموم مردم برای هدفمندکردن کمک‌ها و رساندن کمک‌ها به نیازمندان واقعی، دیگر مسیری است که ضرورت دارد مورد توجه مدیران و شهروندان در این زمینه قرار گیرد.
