به گزارش خبرنگار تاج خبر، جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳ است، ۲ خانه باغ در اطراف سنندج روبروی هم، در یکی پدر خانواده با چهار پسر و دخترانش و در دیگری آرمان به همراه دوستش سیوان هستند.
حادثه در باغ
هم برای تفریح آمده‌اند و هم کار باغداری؛ ساعاتی از روز گذشته بود که صدای جیغ و داد زنها از باغ همسایه بلند شد، پدر خانواده برای لایروبی چاه می رود و گرفتار می شود، بعد از آن سه پسرش به نوبت برای نجات پدر می روند ولی هیچکدام بالا نمی‌آیند، انگار دنیا برایشان همانجا در قعر چاه به پایان خواهد رسید.
زنها که کاری از دستشان بر نمی‌آید با تمام توان فریاد می زنند و کمک می‌خواهند، آن پایین نفس تمام شده است، هوا انگار نمی‌خواهد دلش را به آب بزند ولی آب می‌خواهد نفس هر چهار نفر را بند بیاورد.
صدا که به باغ همسایه می‌رسد، آرمان و سیوان به سرعت خود را می رسانند و هر ۲ وارد چاه می‌شوند، جسم‌های نیمه جان را یکی یکی بالا می‌برند و آخرین نفر هم که از چاه خارج می‌شود، آرمان به سیوان می‌گوید که اول او بالا برود، سیوان می‌رود و آرمان در نیمه راه داخل چاه سقوط می‌کند و به جای چهار نفر، تنها آرمان قربانی می‌شود.
یک سال بعد
امروز یک سال و ۱۲ روز از آن حادثه می‌گذرد و زورخانه پهلوان نادر سنندج، جایی که همیشه شاهد ضرب مرشد و چرخ باستانی‌کاران است، مراسم متفاوتی را تجربه می‌کند.
این گود و این زورخانه بارها شاهد اهدای نشان پهلوانی به شیرمردان کردستانی بوده است.
ولی امروز این نشان به یک شیرزن سنندجی اهدا شد، بانویی که داغ پسر جوانش هنوز تازه است و اشک چشمانش بند نمی‌آید، هر بار که نام آرمان می‌آید، هوای دل مادر هم مثل ابر بهاری باریدن می‌گیرد؛ انگار نام مادر و ابر بهار باهم گره خورده است.
جایزه آرمان
کردستان مهد انسانهای بزرگ و فداکار است، آنهایی که جان می دهند تا جانی را نجات دهند.
به دل آب زدن برای نجات جان انسانها، انگار در کردستان موروثی است، از ادهم مظفری، معلمی که وقتی دید که یکی از دانش‌آموزانش چند روز مانده به تحویل سال در رودخانه “کام” روستای “آلک” کامیاران افتاده، خود را به آب زد و دانش‌آموزش را نجات داد اما خود برای همیشه با آب‌ها همسفر شد و چند روز بعد از آن، جسم بی‌جانش را در چند روستای پایین‌تر از آب گرفتند.
یا شهید اسماعیل کریمی که با آتش داستان دارد، او هم پارسال وقتی دید آتش به جان درختان افتاده، بی محابا به دل آتش زد و خود ققنوس وار در دل آتش سوخت تا طبیعت نسوزد.
شهید حاج محمود امان اللهی هم از همین مردان بزرگ است، او هم که سالها درد جانبازی کشیده بود، بعد از شهادت، اعضای بدنش را اهدا و نجاتبخش جان چندی بیمار شد.
دکتر بابک رشیدیان هم از مردان بزرگ این خطه است، پزشکی که در دوران کرونا، بیماران زیادی را به زندگی بازگرداند ولی خود برای زندگی نفس کم آورد.
اینها کسانی بودند که امروز نشان آرمان به آنها اهدا شد.
ایجاد دبیرخانه جایزه سالانه آرمان
مدیرکل امور اجتماعی استانداری کردستان در مراسم جایزه آرمان که در زورخانه پهلوان نادر سنندج برگزار شد، اظهار کرد: رفتارهای پهلوانانه ریشه در فرهنگ مردم کردستان دارد و بخشی از تاریخ درخشان این منطقه شده است.
سرکوت نجفی افزود:جایزه آرمان، پاسداشت کوچکی برای فداکاران استان است و دبیرخانه آن در استاندار تشکیل شده و هر ساله افراد ایثارگر را شناسایی و از آنان تجلیل می‌شود.
ماموریت ارمان در این دنیا، مسئولیت نجات جان چهار نفر بود که آن را به انجام رساند و یاد بزرگی از خود به جای گذاشت.
نماینده مردم سنندج، دیواندره و کامیاران در مجلس شورای اسلامی با قدردانی از اجرای این برنامه اظهار کرد: ارزش انسانیت، فراتر از همه ارزشهای مادی است.
سالار مرادی افزود: در جامعه بشری از بدو خلقت، خوبی و نیکی ماندگار بوده و نمونه هایی از ایثار و جانفشانی کم نداریم.
وی از تلاش برای تصویب امتیاز ایثارگری در ساختار دولتی و حقوقی برای افرادی خبر داد که مانند آرمان بنفشی برای نجات جان دیگران از جان خود گذشته اند.
