امروز نهم اردیبهشت مصادف با اول ذیقعده سالروز میلاد فاطمه معصومه (س) و کریمه اهل بیت (ع) است که در تقویم رسمی، روز دختر نام گرفته و از طرف دیگر این روز مصادف با آغاز دهه کرامت است. این دهه با سالروز میلاد حضرت معصومه (س) آغاز و پس از ۱۰ روز همزمان با ۱۱ ذیقعده در سالروز میلاد امام رضا (ع) پایان می‌یابد و همه ساله در چنین روزهایی برنامه های مفصلی در کشور برگزار می‌شود که امسال به دلیل حادثه آتش سوزی در بندر شهید رجایی بندرعباس و اعلام یک روز عزای عمومی، برنامه های روز دختر با یک روز تاخیر اجرا می شود.
بر اساس برخی روایات، حضرت فاطمه معصومه(س) در چنین روزی در سال ۱۷۳ هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود و از همان آغاز در محیطی پرورش یافت که پدر و مادر و فرزندان، همه به فضایل اخلاقی آراسته بودند. پس از آن که پدر بزرگوارش شهید شد، فرزند آن امام، حضرت رضا(ع) عهده دار تعلیم و تربیت خواهران و برادران خود شد و تامین مخارج آنان را نیز برعهده گرفت و در اثر توجهات زیاد آن حضرت، هر یک از فرزندان امام کاظم(ع) به مقامی والا دست یافتند و زبانزد همگان شدند.
در میان فرزندان امام کاظم(ع) پس از امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) از نظر علمی و اخلاقی والامقام ترین آنان است و این بانو همچون حضرت زینب(س) عالمه غیرمعلمه بوده است. امام صادق(ع) درباره فضایل و مقامات فاطمه معصومه(ع) فرمود «آگاه باشید که برای خدا، حرمی است و آن مکه است و برای پیامبر خدا حرمی است و آن مدینه است و برای امیرمومنان حرمی است و آن کوفه است. بدانید که حرم من و فرزندانم پس از من، قم است».
در سال ۲۰۰ هجری قمری در پی اصرار و تهدید مامون عباسی سفر تبعیدگونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسی از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهی خراسان شدند. حضرت معصومه(س) یک سال پس از هجرت برادر به مرو یعنی در سال ۲۰۱ هجری قمری، به شوق دیدار برادر به سمت خراسان حرکت کرد و همچون عمه بزرگوارش حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر خود را به مردم می رساند و هنگامی که کاروان آن حضرت به شهر ساوه رسید، ماموران حکومت عباسی بر سر راه آنان ظاهر شده و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند و در نتیجه تقریبا همه مردان کاروان به شهادت رسیدند.
به اعتقاد برخی راویان تاریخ، حضرت معصومه(س) بر اثر اندوه از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفای دشمن، بیمار شده و خواستند تا به سمت قم حرکت کنند و لذا فرمود «مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که می فرمود شهر قم مرکز شیعیان ما است». آن حضرت ۱۷ روز در این شهر زندگی کردند سرانجام در دهم ربیع الثانی سال ۲۰۱ هجری پیش از آن که امام رئوف و برادر بزرگوارش علی بن موسی الرضا را زیارت کند، دیده از جهان فرو بستند.
صدیقه افشار به مناسبت سالروز ولادت حضرت معصومه و روز دختر به خبرنگار معارف تاج خبر گفت: چنین روزی برای دختران یک فرصت است. وقتی ارزشمندی روح انسانی در افراد مورد توجه قرار گیرد، بسیاری از چیزهایی که ظاهری است و ما فکر می کنیم خلاءهای وجودی خود را با آن شکل های ظاهری پر می کنیم، به بطلان آن ها می رسیم و متوجه می شویم که چقدر می توان در هر زمان از این افراد که تا این حد رشد کرده اند، تاسی بجوییم و از آن ها به عنوان الگو استفاده کنیم.
وی افزود: البته در زمان حضرت معصومه(س) اقتضائاتی مثل نوع گویش یا پوشش یا مسائل دیگری وجود داشته که ممکن است در زمان ما آن اقتضائات وجود نداشته باشد اما نکته مهم این است که آن چارچوب ارزشمند در دیدگاه آن ها چه بوده و ما برای تقویت ارزش های انسانی و زیبایی‌هایی که می‌توان در همان مسیر، سیرت و شخصیت خود را دنبال کنیم، اهمیت بیشتری بدهیم؛ همان زیبایی‌هایی که باعث می‌شود تا به دنبال زیبایی‌های ظاهری نرویم و به آن چیزی توجه کنیم که در این عالم و آن جهان، باقی است و هرگز از بین نمی‌رود.
معاون آموزش حوزه‌های علمیه خواهران کشور ادامه داد: جایگاه حضرت فاطمه معصومه تالی تلو حضرت زهرای مرضیه (س) است. یعنی از نظر رتبه و درجه، پشت سر امام معصوم و در ردیف بعد از آن‌ها قرار دارد و تمام برکاتی که در مضجع حضرت زهرا(س) نهفته بوده و به جهت نامعلومی مکان دفن آن حضرت به مزار شریف معصومه احاله داده شدند که منشا برکاتی است.
افشار اضافه کرد: در روایت تاریخی آمده است که گروهی برای پرسیدن سوالاتی به منزل حضرت موسی بن جعفر(ع) مراجعه کردند ولی امام حضور نداشتند و فاطمه معصومه(س) به نیابت از پدر پاسخگوی سوالات بودند. این افراد در مسیر بازگشت، امام را دیدند و موضوع را مطرح کردند و گفتند که دخترشان سوالات را پاسخ داده و هنگامی که امام هفتم دیدند تمام پاسخ های دخترش صحیح است، این جمله عجیب و بسیار ارزشمند «فداها ابوها» را فرمود.
وی افزود: این تعبیر که از طرف امام معصوم به غیرمعصوم صادر می شود، به ویژه با توجه به این که امام معصوم هیچ غلوی در بیان ندارد، نشانگر دلیل بسیار قوی برای این مسأله است که حضرت معصومه به چه جایگاهی رسیده بود و چه علم و تقوا و چه معرفت و بینشی داشت که امام معصوم(ع) چنین عبارتی را برای ایشان به کار می برند.
