به گزارش جمعه تاج خبر، چهار سال گذشته برای بسکتبال گرگان، قصه‌ای از افتخار بود. چهار فینال پیاپی، سه قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی.
صالح مخدومی، که روزگاری از سکوها فریاد «گرگان قهرمان» سر می‌داد، حالا از کنار خط، تاکتیک‌هایش را با همان شعار پیش می‌برد.
برای گرگان، فینال چیزی فراتر از یک بازی است؛ اثبات راهی است که ریشه در خاک این شهر دارد.
مروری بر سه بازی قبل
بازی اول: گرگان ۸۲-۷۶ در خانه حریف مغلوب شد. باکس رها شده بود و ریباندهای بلند، نقطه ضعف تیم. مخدومی پس از بازی گفت: «کُرسی مالکیت را پس می‌گیریم.» این جمله، نقشه راه شد.
بازی دوم: پیروزی ۱۲۲-۶۸ گرگان خارج از خانه با ۲۳ پرتاب سه‌امتیازی موفق و ۶۹ امتیاز از پشت قوس، رکوردی تاریخی ثبت کرد. کاله در دفاع از فضای بیرونی فلج شد و این برد، هشداری بود به هر تیمی که گرگان را دست‌کم بگیرد.
بازی سوم: پیروزی ۸۹-۸۳ در سالن گرگان لبریز از هوادارانی که صفشان تا کوچه‌های اطراف کشیده شده بود. کاله با درخشش دوایت باکس (۳۳ امتیاز) مقاومت کرد، اما بلوک میثم میرزایی در ۴۵ ثانیه پایانی و صبر مالکیتی گرگان، پیروزی را به نام میزبان نوشت. حالا نتیجه سری ۲-۱ به نفع گرگان است.
کلیدهای فنی بازی چهارم
آمار نشان می‌دهد وقتی گرگان در ریباند پیشتاز است، اختلاف امتیاز به بیش از ۱۰ می‌رسد. ارسلان کاظمی و جلال آقامیری مأموریت دارند شوت‌های دوایت باکس را مهار کنند و توپ‌های دوم را تصاحب کنند.
مبین شیخی در ۱۴ ثانیه ابتدایی مالکیت، سرعت را بالا می‌برد. اگر شوت باز نشد، با فرمان «اسلو»، توپ به گریگوریان می‌رسد تا پیک‌اندرول تاخیری اجرا کند. این تغییر ریتم، دفاع کاله را بارها گیج کرده است.
چنسی کالینز در بازی سوم با بهره‌برداری از اشتباهات حریف، هشت امتیاز سریع گرفت. گلن کوری از کاله، مأمور مهار اوست. دستور دفاعی گرگان: هیچ شوت آزاد برای کالینز.
مخدومی در کوارتر دوم، یازرلوهای جوان را وارد زمین می‌کند تا انرژی تزریق کند. در مقابل، علیرضا حاتمی، مربی کاله، تعویض‌ها را دیر انجام می‌دهد تا ستاره‌های خارجی‌اش ریتم بازی را حفظ کنند. هر تایم‌اوت، فرصتی برای تغییر موازنه است.
گرگان از اعتیاد به شوت‌های بیرونی پرهیز می‌کند. فرمولشان ساده است: شوت سه‌امتیازی پس از حداقل دو پاس و یک پیک. این استراتژی، کاله را وادار به خطا یا باز کردن فضا برای برش‌های بک‌دور می‌کند.
سالن تشنه‌جا: هواداران، سلاح پنهان گرگان
در بازی قبلی از ساعت ۱۳:۳۰، پلیس راهور خیابان‌های منتهی به سالن را بست. هواداران از کوچه‌های فرعی به سمت در شرقی هجوم بردند. ساعت ۱۵، سالن پر شد و ۶۰۰ نفر پشت در ماندند؛
کودکان روی نرده‌ها، نوجوانان روی زمین و عده‌ای حتی روی پله‌های اضطراری. این ازدحام، هرچند خطرناک، فشار روانی سنگینی به بازیکنان خارجی کاله وارد می‌کند که به سالن‌های آرام اروپا عادت دارند.
دو پایان احتمالی برای امشب
پیروزی گرگان: اگر گرگان امشب برنده شود، خیابان‌های شهر به کارناوالی خودجوش تبدیل می‌شود. تیم بلافاصله تمرینات برای فینال را آغاز می‌کند و گرگان یک گام دیگر به افسانه‌سازی نزدیک‌تر می‌شود.
پیروزی کاله: اگر کاله بازی را ببرد، بوق اتوبوس تیمشان با لبخند آملی‌ها در خیابان می‌پیچد. سری به بازی پنجم در سالن پیامبر اعظم آمل کشیده می‌شود؛ مسابقه‌ای که می‌تواند یکی از دراماتیک‌ترین لحظات لیگ بسکتبال ایران را رقم بزند.
امشب، سالن گرگان بار دیگر ثابت می‌کند که بسکتبال در این شهر فقط ورزش نیست؛ هویتی است که با هر پاس، هر بلاک و هر فریاد هواداران، عمیق‌تر می‌شود.
پنجم اردیبهشت ۱۴۰۴، چه با صعود به فینال و چه با وعده نبردی دوباره در آمل، در تاریخ بسکتبال ایران ثبت خواهد شد. اینجا، بسکتبال نه فقط بازی، که تپش قلب یک شهر است.
