طبیعتاً خبر، به‌سرعت شبکه‌های اجتماعی را پر کرد. تصاویر و نوشته‌هایی دست‌به‌دست چرخید و این گمانه را تقویت کرد که در میانه قبور معاصر، تاریخ دوردستی از دل زمین بیرون کشیده شده است. اما هیچ‌کدام از این روایت‌ها سند نداشتند و منابع رسمی هم سکوت کرده بودند.
این سکوت اما چندان دوام نیاورد. در حاشیه جلسه سیصد‌و‌چهاردهم شورای اسلامی شهر تهران، وقتی خبرنگاران از مهدی چمران رئیس شورای اسلامی شهر تهران درباره اصل ماجرا پرسیدند، او از پشت‌پرده گفت. چمران اعلام کرد که موضوع در پی گزارش‌های منتشرشده در فضای مجازی مورد بررسی قرار گرفته و شهردار تهران نیز به‌طور مستقیم دستور پیگیری داده است. به گفته او، طی دو روز حفاری در محل قطعه ۲۵۲ انجام شده، آن‌هم با حضور نمایندگان رسمی از دو نهاد حساس: سازمان میراث فرهنگی و بنیاد مستضعفان.
چمران تأکید کرد که “تاکنون چیزی کشف نشده است”، اما نکته مهم‌تر، جمله بعدی او بود: “پیگیری‌ها ادامه دارد.” همین جمله، یعنی پرونده همچنان باز است. ماجرا هنوز به پایان نرسیده و شاید در روزهای آینده، اطلاعات تکمیلی‌تری منتشر شود.
این پیگیری نشان می‌دهد که مسئولان نیز ماجرا را جدی گرفته‌اند. مشارکت میراث فرهنگی در کنار بنیاد مستضعفان، نشانگر آن است که اگر اثری باارزش تاریخی یا ملی وجود داشته باشد، مکانیزم قانونی برای بررسی و حفاظت از آن در حال اجراست. این‌که هیچ کشفی تا این لحظه اعلام نشده، به معنای بسته‌شدن پرونده نیست؛ بلکه نشانه دقت و حساسیت در برخورد با چنین موضوعاتی‌ست.
در آرامستانی که هزاران قصه خاموش در دل خود دارد، حالا قطعه‌ای پیدا شده که حتی بدون کشف عتیقه هم خبرساز شده است. قطعه ۲۵۲، تا همین چند روز پیش، فقط بخشی از نقشه بزرگ بهشت زهرا (س) بود. اما امروز، نامش در کنار عباراتی چون “حفاری”، “میراث” و “بررسی تاریخی” قرار گرفته است.
در این میان، شهروندان تهرانی با نگاهی ترکیبی از کنجکاوی و علاقه، چشم‌به‌راه خبرهای بعدی هستند. اگر چیزی پیدا شود، آن‌گاه روایت‌هایی جدید از تاریخ پایتخت، از زیر زمین، سر برخواهد آورد. و اگر هم چیزی یافت نشود، این ماجرا دست‌کم یادآوری می‌کند که خاک این شهر، پر از لایه‌هایی است که هنوز روایت نشده‌اند.
پس تا اعلام رسمی نتایج نهایی، قطعه ۲۵۲ همچنان در مرکز توجه خواهد ماند. جایی که فعلاً ساکت است، اما سکوتش را همه شنیده‌اند.
